Over armoedebeleid, bestaanszekerheid en de sociale ontwikkelingen in Noord
Esmah Lahlah, foto Beeld Werkt/Tom Valstar
Op 9 december heeft een delegatie van beide wijkraden gesproken met wethouder Esmah Lahlah. Onderwerp van het gesprek was de nota Bestaanszekerheid. Ook werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om de brief van de wijkraden aan het college over de sociale ontwikkelingen in de wijk te bespreken.
Nota Bestaanszekerheid
Maar eerst over de nota Bestaanszekerheid. De wethouder gaf aan dat ze niet langer wil spreken over armoedebeleid, maar dat het gaat om meerdere samenhangende onderwerpen als wonen, onderwijs, sport en gezondheid. De wijkraden onderschrijven die visie maar hebben tegelijkertijd vragen over deze samenhangende benadering. De wethouder kiest niet alleen voor een integrale aanpak maar ook voor maatwerk. Ze wil vooral voorkomen dat achteraf reparaties nodig zijn omdat een bepaalde regelingen niet bij iedereen goed werken. Op dit moment loopt een experiment met een groep van 50 personen uit de hele stad die een inkomen hebben van 120% van het minimum inkomen. De deelnemers zijn niet alleen uitkeringsgerechtigden maar ook werkenden met een laag inkomen. Resultaten van het experiment zijn nog niet bekend. De wijkraden gaan het met grote belangstelling, maar zeker ook kritisch volgen. Want de armoede in Noord is relatief groot en het is de wijkraden er alles aan gelegen om het probleem aan te pakken; al dan niet in samenhang met andere (sociale) aspecten.
Kinderopvang en onderwijs
In haar nota geeft de wethouder ook aan dat ze de armoede die van generatie op generatie wordt overgedragen, wil tegen gaan. Juist in de brief aan het college hebben de wijkraden het belang van kinderopvang en onderwijs aangekaart. Daarmee kan het patroon worden doorbroken. Veel kinderen in Tilburg-Noord beginnen al met een achterstand in het basisonderwijs. Die achterstand blijft hen achtervolgen. Het percentage kinderen in Tilburg-Noord dat na het basisonderwijs instroomt bij het praktijkonderwijs is veel groter dan in de rest van Tilburg. De doorstroom naar havo/vwo is in Noord nog geen 20% (het gemiddelde in Tilburg is 49%!). Bovendien is het aantal voortijdig schoolverlaters in Noord ook groter. Zo ontstaat de vicieuze cirkel. Maar de wijkraden geloven niet dat dit aan de kinderen of de scholen ligt. We hebben daarom gevraagd wat de gemeente doet om dit onrecht te bestrijden. Er zijn in het land talloze voorbeelden van extra investeringen bijvoorbeeld om schooltijdverlenging of huiswerkbegeleiding mogelijk te maken. Als de wethouder ook haar visie op een integrale aanpak waar wil maken zal ook breder gekeken moeten worden naar ondermeer huisvesting en gezondheid.
Verzoek om extra investeringen
Toen we ons in de wijk bogen over de problematiek van de ondermijning (ja, ook dat is een onderwerp waar de wijkraden zich over buigen), constateerden we dat je zo vroeg mogelijk moet beginnen met begeleiding van de jeugd. Kinderen die naar de kinderopvang gaan, leren de taal, krijgen een structuur aangeboden, leren omgaan met andere kinderen, leren spelen. Het is immers juist daarom, dat we als wijkraden in overleg met de ouderkamer een aantal ambassadrices hebben opgeleid die naar andere ouders gaan om in hun eigen taal te vertellen hoe de eigen kinderen zich positief hebben ontwikkeld door de kinderopvang. Maar helaas lopen de kosten op en trekken ouders hun kinderen terug. Waarom doet de gemeente geen extra investering in kwetsbare wijken? Wethouder Lahlah gaf aan dat ze zich nog weinig heeft beziggehouden met deze onderwerpen.
Ook de omgevingsmanager (van de gemeente) heeft na onze brief aan het college bij ons geïnformeerd naar onze visie. Beiden hebben toegezegd zich in de problemen te zullen verdiepen. De eerste afspraken zijn al gemaakt. Ook de uitnodiging van de wethouder om met projectvoorstellen te komen is niet tegen dovemans oren gezegd. Voor ons een reden om aan de deur te blijven kloppen.