Afgelopen voorjaar kregen enkele vertegenwoordigers van de wijkraden een uitnodiging om met een beleidsmedewerker van de gemeente te komen praten over armoede in Tilburg-Noord. De aanleiding was de bezorgdheid van de wijkraden over het grote aantal mensen dat in verschillende van onze buurten onder de armoedegrens leeft. En dat al een heel lang. Met de huidige inflatie waarbij alles duurder is geworden en vooral de enorme verhoging van de energieprijzen, worden juist de mensen met de laagste inkomens het hardst getroffen. Dus die uitnodiging kwam als geroepen. Esmah Lahlah – de politiek verantwoordelijke wethouder – spreekt over het verbeteren van de leefbaarheid in plaats van armoedebestrijding.
Wethouder Esmah Lahlah, foto gemeente Tilburg
We vinden het verbeteren van de leefbaarheid een prachtige aanduiding maar het probleem wordt niet opgelost door het anders te benoemen. Voor de betreffende inwoners schept dit geen duidelijkheid. De welwillende beleidsmedewerker wees ons op een aantal regelingen voor minima waarvan wij vinden dat het algemeen geldende regelingen zijn die niet specifiek gericht zijn op de doelgroepen in onze wijken. Wij constateren ook dat de gemeente weliswaar cliëntgericht werkt, maar dat een en ander wel gepaard gaat met bezuinigingen. Zorgelijk is dat niet iedereen die gebruik mag maken van bestaande regelingen, dat ook werkelijk doet. De oorzaak kan divers zijn: de regelingen zijn niet bekend, men weet de weg niet of er is angst voor de gemeente. Vergeet niet dat er veel bewoners zijn die uit een land komen waar veel corrupte is en/of waar een gewelddadige overheid heerst. We hebben daarom de beleidsmedewerker uitgenodigd om vooral in te zetten op het winnen van vertrouwen. Om eens koffie te gaan drinken in een ouderkamer of een wijkcentrum. En natuurlijk hebben we aangedrongen op wijk‐/buurt specifieke maatregelen. Leef je in en kijk wat er gebeurt achter een voordeur. Kinderen die zonder ontbijt naar school gaan. Kinderen die geen bed hebben om in te slapen. Moeders die niet weten hoe ze de touwtjes aan elkaar moeten knopen en zich laten regeren door opgroeiende jongeren.
Maar gelukkig ook: jongeren die het ondanks alles goed doen op school. Mensen die ondanks de eigen armoede opkomen voor alleenstaande ouderen. Mensen die opkomen voor elkaar. Gelukkig hebben we in de Noord ook voorzieningen die worden geleid door vrijwilligers en die een steuntje in de rug kunnen zijn. Zoals: De ruilwinkel, Beter Stokhasselt, kledingproject Tiramisu, het Repair Café en tot voor kort ook de Voedselbank. Allemaal initiatieven van de bewoners en de wijkraden.