In werkgroepen, overleggen e.d. krijgen we als wijkraden bij tijd en wijle te horen dat we in onze berichtgeving – onder andere in deze wijkkrant – te kritisch zijn op de ontwikkelingen in Tilburg-Noord. Dat we te weinig oog hebben voor de positieve bewegingen. Zoals we in een van de vorige edities wel de opeenstapeling van zorgwekkende ontwikkelingen noemen, maar niet de positieve, zoals het Gebiedsperspectief, de gebiedsagenda, de ontwikkeling van Pauwels, de opening van de accommodatie Belaveld, enz. Vanuit de deelname van leden van de wijkraden aan bijeenkomsten hebben we daar natuurlijk ook zicht op. Natuurlijk zijn we blij met de grote inzet van de politiek, de gemeente en organisaties in de wijk om een vernieuwende wind te laten waaien in Tilburg-Noord. Maar we kijken naar deze ontwikkelingen vanuit het bewonersperspectief.
Wat merken de bewoners daar al van? Met de minder aantrekkelijke zaken worden ze direct geconfronteerd. De positieve ontwikkelingen zijn vaak toch nog intenties en voornemens. Met het Belaveld zetten we tastbaar de concretisering in die bewoners kunnen waarnemen. Wat betreft de voornemens in het gebiedsperspectief en de plannen van het Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid hanteren we als wijkraad echter het uitgangspunt ’the proof of the pudding is in the eating’, oftewel eerst zien dan geloven. We verheugen ons natuurlijk op de eetmomenten, maar we blijven vooraf kritisch, ook omdat we in het verleden meerdere keren goede voornemens hebben gehoord en gezien. Om in stijl te blijven: we gaan niet applaudisseren als we het recept en de referenties van de pudding voorgeschoteld krijgen, maar pas op het moment dat de pudding voor consumptie echt een feit is. Tot die tijd blijven we het vernieuwingsproces positief en met blijde verwachtingen kritisch volgen en leveren daarin de bijdrage die van ons verwacht mag worden. De bijdrage die we overigens ook van de bewoners naar eigen mogelijkheden verwachten om Noord een positieve impuls te geven.